...........

Drzwi otworzył mi mężczyzna w tak zwanym wieku, kiedy to kobiety zaczynają tracić na urodzie a mężczyźni rozkwitać … w ogóle wyglądał mi na takiego, co to z wiekiem znacznie zyskuje … upewniła mnie w tym ślubna fotografia stojąca na komodzie w pokoju urządzonym w stylu Ludwika Filipa …

- Czego się Pani napije?

- Herbatę poproszę

- Nie proponowałem Pani wcześniej kanapek – powiedział rozbawiony swoim żartem, otworzył barek i szerokim gestem zwrócił uwagę na jego zawartość

- Dziękuję, ale jestem w pracy

- Pozwoli Pani, że ja się napiję- zapytał a ja przez chwilę faktycznie poczułam się jak w czasach Ludwika Filipa.

Czekałam tylko aż zdejmie marynarkę i ubierze błyszczący szlafroczek. To chyba już nie te lata i nawet wiek nie ten , ale jakoś bardzo mi ten szlafroczek pasował.

Po jakichś 20 minutach usłyszałam:

- Kotuś, ale takiego winka to nie piłaś, no musisz spróbować…

Po 30 minutach przyniósł jakieś orzeszki i ser pleśniowy, chyba nawet dwa gatunki, nie przyglądałam się za bardzo, żeby nie pomyślał, że jestem głodna … i tak dość usilnie próbował mnie częstować.

Starałam się jak najszybciej skończyć to, co zaczęłam, ale jego przerywniki i moje lekkie zdenerwowanie z małym rozbawieniem znacznie mi to utrudniały.

- Gdzie ty się słońce ukrywałaś, że ja cię nigdy na ulicy na spotkałem? Serka?

- Zapraszam Panią na weekend w góry…

O ile góry wydały mi się atrakcyjne o tyle łażenie po nich w jego towarzystwie dużo mniej, ale przemilczałam. Z resztą nie o łażenie mu chodziło, a o bardziej stacjonarną formę rozrywki.

Powoli kończyłam swoją pracę, kiedy przeprosił mnie na sekundę i wyszedł do sąsiedniego pokoju. Oczami wyobraźni zobaczyłam go w tym szlafroczku i  z lekka przerażona zaczęłam się pakować w dość szybkim tempie.

Wyszedł niby taki sam, ale inny ( dołożył krawat – przeszło mi przez głowę).

- W takim razie zapraszam Panią na kolację – powiedział tak stanowczo, że kiedy to usłyszałam  prawie się oplułam – i nie chce słyszeć  żadnej odmowy, zapraszam i już …

- Przykro mi, ale nie mogę się umawiać w pracy, to odgórnie zabronione – skłamałam jak z nut  i zaczęłam się modlić, aby nie poprosił o telefon do szefa …

- Żałuję, podniósł do ust moją rękę i zalotnie spojrzał mi w oczy, nieba bym ci kochana przychylił.

- Nie wątpię – powiedziałam a pomyślałam: ja takiego nieba nie chcę ...

- Pozwoli Pani jeszcze – złapał za astry stojące w wazonie, otworzył sąsiednie drzwi … pociągnął za koniec rolki papieru toaletowego i  owinął nim łodygi ….

- Żeby nie leciało – dodał z rozbrajającym uśmiechem – a ja umarłam:)))) …

wyszłam na klatkę, usiadłam na schodach i popłakałam się ze śmiechu ….