................

..przyszła dziś do mnie studentka.. opowiedzieć jak to ma w życiu i że sobie nie radzi … nie pierwsza to już która o jakąś radę prosi… problem faktycznie wyższego kalibru … i tak siedziałam, patrzyłam na nią, słuchałam … i poczułam się taka bezsilna… zawsze kiedy takie sytuacje się zdarzały to czułam jakiś ogrom mocy… tak, jakbym musiała stanąć na wysokości zadania i pomóc choćby słowem… a tu dziś miałam wrażenie, że zwyczajnie nie potrafię nic z siebie wykrzesać… przeszłam już etapy prowadzania ich do psychologów czy psychiatrów, bo sami się bali, nie umieli zadzwonić, bo nie wiedzieli że taka pomoc im potrzebna … zdarzało się też w innych sytuacjach, że zostawałam po godzinach, albo zapraszałam do siebie do domu… odpisywałam na smsy w środku nocy, kiedy to już tak źle było, że gorzej być nie mogło… i zawsze miałam tę siłę … dziś jakby nie potrafiłam…. I pomyślałam, że się kończę … że nawet jak bez tego doktoratu nie zatrzymają mnie na uczelni to niewielka strata będzie… bo do gadania głupot to jest wielu chętnych ale do gadania i robienia czegoś jeszcze niewielu… a ja się chyba wykończyłam w tym robieniu czegoś jeszcze…

…wysłałam promotorowi pierwszy rozdział, który szczerze mówiąc o kant dupy do potłuczenia … odebrałam książkę, z której mam pierwszy w tym semestrze egzamin zdać… nawet kurdę nie rozumiem co autor miał na myśli a co dopiero się tego nauczyć … badania w lesie… języka uczyć się nie mam kiedy … i jeszcze egzaminów innych chyba ze 6…

…i słowo daję… przysięgam jeśli przysięganie jakimś grzechem nei jest albo czymś w podobie … że chciałabym czasem fizycznie pracować… tak się nazapierdzielać po pachy i widzieć efekty tego … i wrócić do domu spokojna, że jutro do 7.00 mam spokój … i nie myśleć, nie martwić się … i zachwycać porządnie umytą podłogą czy zasadzonymi kwiatkami…