.......

... jak krzyk szybującej mewy nad ogromem zielonego oceanu, wypatrującej skrawka lądu wśród bezkresnego fal burzanu...

jak skowyt wychudlego szczenięcia, leżącego w gnijącym barlogu, szukającego ciepla matki, z uczuciem cierpkiego glodu....

jak placz opuszczonego dziecka, stojącego samotnie za oknem, z nosem przytkniętnym do szyby, ze starym zniszczonym smoczkiem....

tak moja dusza z tęsknoty, za mną, za tobą, za nami, krzyczy, placze, skowyczy, patrząc w swój los nieznany....